Yoruldum.

Başlığı görüp kanmayın her ne kadar çok seviyor olsam da Sıla'nın Yoruldum şarkısıyla ilgili bir post değil bu.

Çooookkk sevdiğim (!) işimde bir haftayı daha bitiriyorum. Şimdi hesapladım da tam tamına 80 hafta olmuş. Vay be. Bu 80 hafta içerisinde en az 80 kere istifa etmeyi düşünmüşümdür herhalde. İşin asıl acı tarafı benim için en iyi ihtimalde bu işte çalışmaya 260 hafta ( 5 yıl ) daha devam edecek olmam.

14-15 aydır devam eden köklü, zor bir projemiz var. Ben projenin katılımcısıyken birden yöneticisi olarak buldum kendimi. Elimden geldiğince de yönetmeye çalıştım. Övünmek gibi olsun, hem Müdürümden, hem Üst'ümden, hem projenin diğer çalışanlarından hem de danışmanlardan en ufak bir olumsuz eleştiri bile almadım. Hepsi bu işi çok iyi yaptığımı söylediler ( sanırım bu postta daha güzel bir cümle yer almayacak ). Ancak ben artık ÇOK YORULDUM!!! Düzensizlik, inançsızlık, insanların çalışmak istememesi, kaytarmaya bakması, disiplinsizlik ve her şeyden önemlisi danışmanların ekstra yetersizliği ve bizi yoluncak kaz olarak görmesi beni çok yordu. Uykularım kaçtı, nefes ritmim bozuldu, gözlerim bozuldu, vücut direncim azaldı vs bir sürü olumsuz şey yaşadım. Her şeye rağmen olumlu düşünmeye çalıştım ama OLMADI! ( Benim için en iyi ihtimal bu şirkette 5 sene daha kalmak iken nasıl olumlu olabilirim ki? )

Bu kadar ya. Bu postu yazmaya başlarken kafamda çok şey vardı. Çok uzun bir post olacaktı ama sanırım yazmak iyi geldi. O yüzden burada bırakıyorum.

Bye...

Yazayım bir şeyler...

Fark ettim ki bir süredir yazmıyorum. Aslında içimden eskisi kadar gelmiyor yazmak. Vakit mi bulamıyorum? Cık, sanmıyorum. Aslında var vaktim. Ama son zamanlarda " zaman yönetimi " konusunda çok da programlı olamıyorum. Sanırım bu kitabı okumam, benimsemem ve uygulamam lazım Önemli İşlere Öncelik. Neden başka bir kitap değil de bu derseniz, bilgisine ve tecrübesine çok güvendiğim çok da sevdiğim bir arkadaşımın, sevgili İpek Özel'in tavsiyesi buydu. Henüz okumadım ama o tavsiye ettiyse bir bildiği vardır deyip ben de herkese tavsiye ediyorum :)

Kitap demişken, evde okumamı bekleyen 20 tane kitap var. Umarım kısa sürede hepsini okuyabilirim. Şu sıralar Ahmet Ümit'in son kitabı Beyoğlu'nun En Güzel Abisi'ni okuyorum. İstanbul Hatırası'ydı Ahmet Ümit ile tanışmama vesile olan. Hala hayatımdaki en güzel kitaplardan biridir. İlk 3'ün içindedir. Şiddetle herkese tavsiye ederim.

İş durumlarından bahsedeyim biraz. İyi gelişmeler var. Yani en azından artık iyice öğrendim ( 1 sene oldu öğreneyim değil mi? ) Ama hala farklı bir kurum farklı bir sektör isteğim devam ediyor. Aslında bunun her zaman olması gerektiğini düşünüyorum. Hep daha iyisini istemeli bence insan.

2013 biterken bir post yazmamışım. 2013 postlarım da genelde hayatımdaki olumlu gelişmelerden önce yazılmış. Biraz karamsar gibi. Ya da belki doğru kelime değildir karamsar, mutsuz deyip geçelim. Ama şimdi mutluyum. Daha doğrusu 2013'ün son ayından itibaren mutluyum.

Sevgili arkadaşım İpek, benden 2013 biterken, 2013'ün nasıl geçtiğini anlatan bir mail istemişti. Ben de hazırlayıp yollamıştım. 2013'teki iyi ve kötü gelişmeleri yazmıştım. Buraya kötülerden bahsetmeyeceğim. İyileri alalım sadece.

Her şeyden önce bir işim olduğu için mutlu olduğumu ve bu işe de 2013 Ocak ayında başladığım için 2013'ün bana ilk kıyağının bu olduğunu söylemiştim. Arada bir kaç aylık boşluk var. Olumlu bir gelişme yok yani. Sonra birden bir mail geldi. Cevap yazdım, sonra başka bir mail derkeeeennn, bugün sevgili İpek Özel benim için çok değerli bir arkadaş oldu. İyi ki varsın arkadaşım. 2013'te bir kazanım daha.

Sonra... Uzun zamandır kafamda olan ama bir türlü vakit ayıramadığım ( yine zaman yönetimi ) bir konu vardı. TEGV. Sonunda vakit ayırabildim ve katıldım TEGV'e. Çok da iyi yaptım. Çocukların cıvıltısı çok iyi geldi. Enerjileri benim de enerjimi yükseltti. İlk dönem Matematik ve Satranç dersleri verdim. Satranç da biraz zorlandım ama Matematik daha kolay geçti. 2013'te bir kazanım daha.

Kendisi söyledi benim gönüllü eğitimim ( TEGV'deki ilk günüm ) 6 Ekim 2013. Öncesine kadar birbirimizi görmedik. O gün birisiyle tanıştım. Hiç kafamda yoktu böyle bir şey. En azından TEGV içinde. Çok da uzun sayılmayacak bir sürede kaynaştık. Ortak zevklerimiz olduğunu fark ettik. Her gün konuşmaya başladık. Sonra bir hafta geldi 3 gün üst üste birlikte vakit geçirdik. Çok güzel üç gün. Bir sonraki hafta bu tek güne düştü. Ben de haliyle üzüldüm. Ama o gün benim için güzel bir süpriz yaptı. Doğum günümü erken kutladı. Aldığı hediyeler de pasta da çok güzeldi. O gün onunla olmak bir başka güzeldi. Benim doğum günümden 5 gün önceydi aslında. Ben şakayla çok takılmıştım " erken kutlayabilirsin " diye :) O da kutladı

5 gün sonrası. 19.12.2013. Doğum günüm. Aslında ondan bir süpriz daha bekliyordum. Ve beni yanıltmadı. Ben işten çıkmıştım servisteydim. Beni aradı ve evime yakın bir yerde beni beklediğini söyledi. Çok mutlu oldum. Hayatımdaki en mutlu doğum günüydü. Beraber yemek yedik. Sonra yine pasta. Ve o günün devamında birbirimizden hoşlandığımızı söyledik. İyi-kötü konuşarak geçti 5 gün. 24.12.2013 tarihinde ise beraber oyun izledik. Her ne kadar oyunu ikimiz de beğenmemiş olsak da beraber olmak çok güzeldi. Onun elini tutmak, uyumadan önce ona " İyi geceler sevgilim " diye mesaj atıp aynı karşılığı almak çok güzeldi. 2013'ün son ve en büyük artısıydı. Hayatıma çok iyi ve çok tatlı bir kadın girmişti.

Velhasıl kelam 6 haftadır bir ilişkim var. İlk günler tartışmalarla doluydu. Ama normal olan da bu değil midir? Şimdi biraz daha duruldu tartışmalarımız. Ama onunla tartışmak bile güzel. Onunla konuşmak, onunla olmak, bir yerlere gitmek, bir şeyler yapmak, yemek, içmek... İçinde olduğu her an, her yer çok güzel. Benim için tek başına bir " mutluluk sebebi "

Bu postun son sözü de: İyi ki varsın, iyi ki hayatımdasın tatlı sevgilim.